Yeni bir eğitimi alabilmek için 10 üyelik bir güvercin kafilesi daha gelmişti. Koyu gri renklerin hakim olduğu kafileden iki, üç tanesi eğitim almaları pek de umurlarında olmayan yaramazlardı. Geriye kalanlarla her gün düzenli olarak çalışılır, özel olarak her biri ile ilgilenilirdi. Allah'ın sadece Mardin güvercinlerine bahşettiği "takla atma" özelliği bu kafileye daha da bir özenle verilmişti adeta. Onları uçarken, takla atarken, yemlerini yerken seyretmek tarif edilemez bir duygu. Karanlık bir kuyunun dibinde ölümü beklerken, ansızın bir ışık görmek gibi bir his. Sıkıntılı, stresli, kızgın olduğunda terapiye girmiş çıkmış gibi rahatlamanı sağlayan bir seans gibi. Hastalık derecesinde bir bağlılık aslında. Onlar olmadan artık, hayatımı normal bir biçimde ilerletmem pek mümkün sayılmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder